این همه غذا پخته ام برای چه؟ گرسنه نیستم اصلاً.دلم میخواست آشپزخانه مثل خانه ی روبه رو روشن باشد فقط.....
یک نفر به یک زبانی که نمی دانمش آواز میخواند. اما انگار قصه ی مرا میشناسد. انگار میداند آشپزخانه ی روشن، خوشبخت نیست همیشه......
باید همه ی غذا ها را دور بریزم. این سطل آشغال پر از داستانهایی ست که داستان من نیستند.....

چه بارانی گرفت یهو.کاش می رفتم زیر باران راه بروم.ساعت چند شب است؟هوا خیلی وقت است تاریک شده.چراغ را روشن نخواهم کرد.چند قرن است که در تاریکی نشسته ام؟کاش میشد زیر باران راه بروم...

من باور کرده بودم
باورم را کجا گم کردی؟

صدایم قطع شده، لارنژیت یا همان خروسک است.خوب که فکر میکنم میبینم این خروس کوچک که صدایش غمگین شده مدتهاست در من است. خانمِ چاق توی تاکسی گفت قست هیچکس را هیچکس دیگری نمیتواند ببرد.خانمِ چاق توی تاکسی را دوست دارم.قسمت من هم این خروس کوچک بد صداست که کسی نمیتواند از من بگیردش...

تو مرا دور نگه میداری
من سردم میشود...

علی رضا کوچولو :)