ماهی همیشه تشته‌ام

ماهی مرد. دیشب یه وری شده بود ته آب. امروز صبح مرده بود. مردن ماهی به نظر میاد نباید خیلی دردناک باشه اما هست. حداقل تو این وضیعتی که آدم تنها اتچمنتش یه ماهی بند انگشتیه. خاکش کردم تو گلدونای بالکن.

My Favorite Damaged People

.میخواهم یک کلاب بزنم از آدمهای آسیب دیده مورد علاقه ام

 آنجا بیفتیم به جان هم، با چنگ و دندان. همدیگر را تکه پاره کنیم. بعد که خوب خونین و مالین شدیم، همدیگر را بغل کنیم هورهور گریه کنیم. عاشق سینه چاک هم شویم. هرهر بخندیم. بزنیم برقصیم. بعد، دوباره بیفتیم به جان هم. تا ابد هم توی این لوپ بمانیم. هیچ آدم نرمالی هم نباشد که به رویمان بیاورد چقدر اوضاعمان خراب است و برایمان منطقی ،دنبال راه نجات باشد.

روی تی شرت همه مان هم میدهم بنویسند: وانس دمِیجد، آلویز دمِیجد*

once damaged, always damaged*

Always be yourself. Unless you can be a Unicorn. Then always be a Unicorn

واتِ شِیم. واتِ وِیست

استراتژی من استراتژی فراراست - بوده است. هم معنوی هم فیزیکی. بیست و خرده ای سال جواب داده اما حالا دیگر کار نمیکند.

باید یک استراتژی تازه پیدا کنم.

یا آدم شوم.

کابوس نوشت

میشه یعنی واسه یه بارهم که شده خواب ببینم تو خیابون من کفش دارم بقیه کفش ندارن؟ یا حتی ببینم من سوار هواپیما شدم بقیه آدما جا موندن؟ یا سر امتحان من همه رو بلدم به جز من هیشکی بلد نیست؟  انصاف نیس به قرعان.