بهتره لبخند بزنی و بگی و خوبم تا بخوای برای هر کسی که حالتو میپرسه بخوونی :

These wounds won't seem to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase....

دل من در دل شب، خواب پروانه شدن می بیند

دانشگاه را دوست ندارم. نی نی همسایه را دوست دارم که شکل گربه است و از لای در لبخند میزند.

من مهربانم امشب و این پیش درآمد غمگین شدن است.میدانم....

درخت گلابی

این درخت با من آشناست..بوی خودش را می دهد : بوی تنه ای انباشته از تجربه های غنی و دقیقه های معطر و عشقها و دردها و بویی دیگر : بوی کفشهای کتانی میم...
خستگی باستانی ، خستگی موروثی ذره ذره از تنم به در میشود.آرامش پر بار این درخت به من سرایت کرده است : خوبم ، خوشم، کجام؟ هیچ جا، نیمه شب است یا هنگام سحر؟ نمی دانم. انگار در مکثی خالی میان دو دقیقه ی پرهیاهو نشسته ام . میان بینهایت گذشته و بینهایت فردا و نگاهم به عنکبوتیست که صبور وآرام توری نازک میبافد...

گمم که کردی بیا اول پاییز،
سر قبر مداد رنگی هایم نشسته ام...

حتی وقتی که آوازهم نخوانی
من صدای تورا می شنوم
که کنار پنجره ایستاده ای
و
آواز نمیخوانی...

در زندگی بعدی ام ماهی میشوم.لیز و آرام و بی خیال.
گریه هم کنم کسی نمی فهمد....

شب كه همه خوابيدن ميرم يه كيسه ستاره ميچينم تا بچسبونم رو دفترام واسه اول مهر.

یه جارو میخوامو یه خاک انداز تا هرچی از تو مونده تو زندگیمو پاک کنمو بری به سلامت.

خاطراتم عفونت کرده ست...

خواب دیدم دارم میمیرم.درد داشت.

هیسسس.این حس تازه هنوز اسمی ندارد.خودم کشفش کرده ام.