Sunday, October 1, 2006

توی کوچه از پنجره آشپزخانه ها صدای خنده ی خانواده های خوشبخت را میشنوم و خوشبخت میشوم.

7 comments:

Anonymous said...

سلام.من هم نيني رو دوست دارم. اما دانشگاه رو هم! من ديگه دارم ميرم. نمي دونم كي برگردم تهران. اينجا خوش بگذره بهت...

Anonymous said...

:) che gashang.begam ke tah tahaye delam ye soorakh hast ke na toosh cherk por mishe na dardesh kam mishe, na cheshmasho ye deyghe mibanmde ke man khoshal basham,bekhandam, ke hey yadesh nayofte besooze,migi dokhtare divoonast ke be hameye soorakha sarkeshi mikone o momkene ghabaye nesf shodeye kesio bebine ke hich nabood, hich...?
aras
ps:hmmm, dokhtare, inja che gashange,to meyraboon shodi, in yani alamataye khoob,chon ke yani ye chize kasif akhar shoste shod va ma baz bar lakehaye khoone gha'edegi o daste charbe pesar bacheye harja'i pirooz shodim.:D chegad khoob, bah bah...

Anonymous said...

daste charb goftam yade oon gorbe siahe too film nan .eshgh , motore 1000 mioftam ke oon gorbe sefidaro...bale!
aras

Anonymous said...

in khiabane africa ra ke beravi bala , yek koocheye bonbasti hast be name "Maryam" tahe kooche khaneye sefid rangi hast ke shirvanie meshki darad, anja ham adamha hamishe dar ashpaz khane darand boland mikhandand.

Anonymous said...

سلام
شاد باشی

The91 said...

من لینک دادم به این پست با اجازه

Unknown said...

خوب